Мен ўсмирлик пайтимдан юрак ва қон босими муаммоларидан қўрқардим. Дадам ва ҳатто мен билмаган бобом - бизда барча эркаклар юраги хаста инсонлар бўлган. Ўсмирлигимдан соғлом турмуш тарзини олиб боришга интилганман. Аммо касалликка мойил бўлган организм билан келишиш жуда осон эмас экан. 30 ёшдан кейин қон босимим барибир кўтарила бошлагач, мен Gypertonorm ни ичишни бошладим. Курсдан сўнг кардиологимга мурожаат қилдим ва у менга ҳозир инфаркт бўлишдан кўра динозаврга ем бўлиш имкониятим кўпроқ эканлигини айтди. Шундай қилиб, мен албатта курсни мунтазам равишда такрорлайман.

Узоқ вақт давомида нега бошим мунтазам оғриётганини тушуна олмасдим. Баъзан мен умуман қимирламай ётардим, ишдан жавоб сўрашга тўғри келарди. Мен бу гипертония эканлигини тасодифан билдим. Онам шундай тахмин қилдилар. Мен қон босимимни ўлчадим, у 150/114 чиқди. Қон босимим кучайиб, мунтазам 140/100 даражада туришни бошлаганда мен кунига таблеткаларни ичишга мажбур бўлдим. Кейин мен бутун умрим давомида кимё моддаларини ичиб юрмаслик учун Gypertonorm ни топдим. Мен аллақачон иккита курсни ичиб бўлдим ва жуда мамнунман! Ўзимни ҳис қилишим жуда яхши, таблеткалардан аста-секин воз кеча олдим. Gypertonorm ни ишлаб чиқувчилар туфайли ишлаш қобилиятим янада яхшиланди.

Мен илгари тез-тез К **** ни ичардим, гарчи у мунтазам қабул қилишга мос бўлмаса ҳам. Мен буни билмасдим ва аҳволим шу қадар ёмонлашдики, бир ҳафта ичида мен бир неча бор ҳушимни йўқотдим. Мен кардиологга мурожаат қилдим. У мени ёш боладек узоқ вақт койиди. К*** ни ичишни тўхтатишим ва Gypertonorm га ўтишимни айтди. Gypertonorm менга жуда мос келди. Тахминан бир ҳафта ўтгач, бошим айланиши тўхтади. Ойнинг охирига келиб, мен уни ичаётган давримда, ўзимни умуман аъло ҳис қила бошладим. Мен тўсатдан ўрнимдан туриб, тутқичларни ушлаганимда, бунга зарурат йўқлигини тушуняпман. Ҳушдан кетишдан олдинги ҳолатлар ҳам, кўз олдидаги яшил доирачалар ҳам йўқ.